Sommige mensen hebben er moeite mee te zien hoe bepaalde personen zo’n hoog niveau van communicatie of ontspanning van denkprocessen enz. kunnen verwerven, omdat zij zelf niet erg succesvol zijn in het aanleren van deze vaardigheden. Anderen hebben er moeite mee de persoon met wie zij in zaken coachen te vergelijken met iemand die ‘minder succesvol’ lijkt te zijn. Sommigen die de voorkeur geven aan coaching zijn terughoudend om ‘tevoorschijn te komen’ uit angst om ‘ongelijk te krijgen’. Anderen zien gewoon niet hoe de cliënt hen genoeg kan vertrouwen om voor zichzelf op te komen.
Ik zou willen suggereren dat deze moeilijkheden in het denken over de processen en procedures die relevant zijn voor de “transformatie”, grotendeels gebaseerd zijn op de menselijke natuur. Wij “doorzien” de menselijke aard van de cliënten. Maar voor het ogenblik hebben wij de houding aangenomen dat het veilig is aan te nemen dat de menselijke aard NIET zal veranderen, mettertijd. Dit kan goed en slecht nieuws zijn.
We kunnen hopen dat we met coaching de menselijke natuur gaan veranderen. We kunnen ook hopen dat dit uiteindelijk niet de beste coaching zal zijn en dat we er misschien langer profijt van zullen hebben. Dit is echter niet altijd het geval. Een van de grote problemen van lange termijn coaching is dat het ‘verandering bij verstek’ is. Dit klinkt alsof u een coach gebruikt om het gedrag van uw kind te veranderen, maar niemand kan dat zeker doen. Dit is niet gegarandeerd omdat u de ouder bent en het individu kan veranderen. De mate van vertrouwen die we kunnen hopen te winnen in de persoon die voor coaching komt, is soms de grootste moeilijkheid. Als ze angstig zijn, zullen ze zichzelf niet als waardevol voor ons zien. Zij zullen zich op een bepaald niveau ongewenst voelen en zullen vaak terughoudend zijn om te laten zien dat zij coaching nodig hebben. Dit komt door het natuurlijke gevolg van ons verlangen om onze eigen geheimen te beschermen, waardoor we de Mt. Everest worden die tussen de eerste en de laatste staat.
Gisteren spraken we over het zien van delivery als een alternatief instrument voor coaching. Dit is een alternatieve benadering van suggestie, die ertoe leidt dat het individu zich positiever gaat voelen over wat er met hem besproken wordt. Het enige probleem is dat velen van ons al experts zijn geworden in ons ‘authentieke zelf’ en elke suggestie als bedelarij beschouwen wanneer die wordt geadviseerd. Ik beschouw het als het bieden van de Mensen om te veranderen door middel van coaching. Dit hoeft geen probleem te zijn, hoewel het controversieel kan zijn, is het essentieel in elke professionele relatie, dus zouden we de hele website moeten doordrenken, met artikelen over coaching. Er zijn verschillende boeken die nuttig kunnen blijken (en er wordt gesuggereerd dat er nog andere zijn), hoewel niet perfect, maar meestal een oprechte poging. Bepaal uw intentie om te veranderen en begin met het uitwerken van een plan. Begin na het lezen van dit artikel. Het is gemakkelijker hetzelfde te blijven en niet te veranderen dan te veranderen terwijl u de weerstand aan de oppervlakte laat komen.
We kunnen plannen wat we gaan zeggen en wat we gaan doen als we coachen. We kunnen de informatie gebruiken om een mogelijkheid voor de cliënt op te zetten of hem zijn eigen weg te laten ontdekken. Voordat ik suggesties geef, vraag ik om feedback over de sessie. Als de cliënt tevreden is over de sessies en het gevoel dat hij of zij erbij krijgt, kan het heel goed zijn dat je met hem of haar doorgaat en coacht. Aan de andere kant, als deze aanpak niet werkt voor alle of sommige van hen, zijn er basisprincipes om te erkennen.
Ten eerste moeten we ons realiseren dat de persoon eerlijk tegen u moet zijn en open moet staan voor de kwesties die worden besproken. Het maakt deel uit van de coachingrelatie, om openlijk met de cliënt te delen hoe we ons voelen en welke zorgen we hebben over de prestaties en het gedrag van de cliënt. Het is belangrijk dat u de cliënt de ruimte geeft om zich kwetsbaar op te stellen. De cliënt moet veilig zijn. Het lijkt vanzelfsprekend, maar in de praktijk is het dat niet.
Ten tweede moet u uw bezorgdheid uiten en de cliënt vragen wat hij ziet als de problemen die u bespreekt. Het is nuttig om positief te zijn en te erkennen. We kunnen in dit stadium tot een gemeenschappelijk begrip komen in plaats van ons te concentreren op negatieve feedback, omdat dit tot afleiding kan leiden. Vergeet niet dat niemand van ons zich comfortabel hoeft te voelen met het gedrag van de persoon in kwestie. Er zijn geen leraren die leerlingen zijn, en onze rol als coach, is om groei en de ontwikkeling van de cliënt te vergemakkelijken. Het is altijd nuttig om suggesties te doen die hen vooruit helpen. Als we dit als professional doen, impliceert dit dat we mensen zijn en dit gebeurt of we het leuk vinden als zodanig erkend te worden. Onze cliënten moeten ons zien als werkende mensen met menselijke gevoelens.
Ten derde, vraag uw cliënten wat zij willen veranderen in hun leven en werk of wat zij willen van hun huidige situatie. Dit is prima. Het is een goede indicatie dat u naar hen luistert. Het is echter niet altijd gepast om tegen hen te zeggen “Wat wilt u van uw huidige baan”. Dat is nog maar het begin. We moeten weten wat we doen en hoe we hen kunnen helpen plannen te maken en te handelen om moeilijkheden te bereiken
lees meer: