Deel één van dit artikel ging over wat coaching is; in deel twee kijken we naar de specifieke vormen van coaching die bijzonder relevant zijn in verschillende soorten levens. In deel drie onderzoeken we het soort strategieën dat coaches zullen gebruiken, en de beste methoden om het meeste uit coaching te halen. Als u vragen hebt, zou ik u graag telefonisch of via e-mail willen ontmoeten.
Paul OndanksVader van Modern Coachen
Hoewel ik hier parafraseer met de in het eerste deel van dit artikel genoemde regisseurs, in die zin dat ik hun inventiviteit niet aan hun gretigheid wil overlaten, wil ik specifiek de voorafgaande motivatie citeren; de bereidheid van de coach om een voortdurende belangstelling voor de persoon aan de dag te leggen, op zoek naar wat er aan de hand is, wat bijzonder gezond voor de persoon zou kunnen zijn en natuurlijk, wat bijzonder ongezond voor de persoon zou kunnen zijn.
“Doelen bereiken” wordt helaas vaak onmiddellijk en automatisch met een brede kwast geschilderd. De coach wil zich daar dus bewust van zijn. En we spreken nog steeds mensen aan als een noodzaak, want vooroordelen zijn vaak een gewoonte. Wanneer we de taal van de persoon spreken, wordt onze aanwezigheid samen een kwestie van verstandhouding en van elkaar herinneren aan waar ze naartoe gaan, in plaats van een taak van rechts redeneren te zijn. Daarom zegt men wel eens dat in de coachingrelatie het “afpellen van de lagen”, en haar wijzen op waar ze nu is, zo’n effectieve – en zielsdoorzoekende – techniek is.
Evenzo is het, wanneer de coaching en de persoon beginnen, als het openen van een opengesneden document van een bankaccountant, met als gevolg dat de cliënt in zekere zin voor een ongemakkelijkheid staat, een gevoel dat hij zichzelf kan verraden zoals het hoort. Zoals wij tegen onze studenten zeggen, wanneer zij hun documenten bij ons brengen, “onderdruk elke verleiding om ze te beoordelen of kritisch te zijn”. Dit is het resultaat van de cliënt haar eigen “dingen” te laten ervaren, en uit haar muffe gewoonten te vallen, de formele en persoonlijke relatie met haar therapeut te verbreken, en uit haar zogenaamde comfortzone te duiken. De redenen voor het ongemak zijn echter vaak filosofisch en geheimzinnig, en hebben niet zozeer te maken met de inhoud van haar “dingen”.
Dit gezegd zijnde, is het goed voor de coach om de cliënt te vertellen wat hij precies wil bereiken met de sessie, zodat het duidelijk is. De coach is er in dit geval in geïnteresseerd dat de cliënt een bepaald soort doelen bereikt. Als de cliënt daar op zich van afwijkt, of alleen maar zegt dat hij meer technologisch-academische doelen wil dan filosofische doelen, heeft de coach een uitgesproken kans om dit te confronteren. Hij kan gemakkelijk vragen wat hier wordt gesuggereerd met de duidelijkere bedoeling dat de cliënt in de eerste plaats een probleem heeft. Deze kleine mea-mincuning statements zijn van cruciaal belang voor de coach om de doelen en resultaten te kunnen manifesteren die de cliënt werkelijk wenst.
The Golden Handies
Met de cliënt in de greep van het huiswerk kan de coach in dit opzicht zijn voordeel doen door zinvolle vragen te stellen. Een voorbeeld kan hierbij helpen. Stel dat de cliënt gecoacht wordt om de zaken van zelfbehoud te bereiken om in leven te blijven in tijden van stress. Ze moeten, zo wordt de cliënt gevraagd, een korte wandeling maken in het bos bij hun huis. Zij komen terug om verslag uit te brengen van hun ontdekkingen en om te gaan werken aan am alarmeringsplan. Op 17 april 2000 verklaarde de betrokkene over dit plan: “Ik denk niet dat we er een tijdslimiet aan moeten stellen. Ik zal het zeker niet overleven na 100 jaar als we niet nog elke dag samen wandelen.” Vertaald in mijn eigen taal zou de uitspraak kunnen zijn: “Hoe zit het met je zelfbehoud?”
In het geval dat de cliënt een placebo is, moeten we er wel een open geest voor houden. Als er sprake is van “oisounter”, kan de coach veronderstellingen gaan maken over de toestand van de cliënt. Het kan nodig zijn dat we heel duidelijk zijn over de gevolgen van het handelen van de coach. Wat is precies het oordeel of de perceptie van de cliënt over het resultaat van het werk? Wat heeft hij/zij te winnen? Deze vragen kunnen de cliënt vaak wat meer blootstellen aan zijn eigen zelfbehoud.
Ik heb zelf enkele jaren gebruik gemaakt van wat een penthouse pleth richtlijn van het management was voor het maken van concepten van het aanbieden van klanten wat ik dacht dat bij hen paste. Positiviteit, een gevoel van zekerheid en een houding van zelfbehoud zijn niet slecht voor de klant over dat element van het produktieproces. En psychologen zullen ons vertellen dat de heilzame reacties wanneer we deze psychologische benaderingen bieden vooral wanneer het gaat om een klant in gevaar, of in de greep van acute of chronische ziekte. (voor hen voor wie dit een natuurlijke toestand is), uiterst waardevol en belangrijk kunnen zijn.
lees meer: