Noem het wat je wilt – spirituele coaching, bedrijfscoaching, persoonlijke coaching, school- of werkcoaching. Het gaat allemaal om wat je doet – wat je wilt doen en vooral, hoe je het wilt doen.
Het effect van coaching op omzet, productie en winstgevendheid
Ik werd vorige week geïnterviewd in een programma en de presentator vroeg “wat de impact van coaching is als het effectief op de werkplek wordt gebruikt”. Aangezien dit een programma over loopbaancoaching is en ik de schijnwerpers op mij nam, zei ik dat het de meest waardevolle coaching is die ik ooit heb gedaan. De geïnterviewde keek rechts af, stak verwoed zijn handen op en noemde mij een coach, waarvan ik me afvroeg waarom.
Toen maakte hij wat ik een fascinerend punt vind. Ook hij vroeg of ik het wilde delen en suggereerde dat het hem misschien de baan zou opleveren waarvan hij bang was die te moeten verlaten.
Nu moet ik dit voorafgaan door te zeggen dat in onze wereld van zeer competitieve regels, de meeste mensen al weten dat ik voorstel dat ze hun functie afschuiven en dat ze zouden onthouden dat ik niet hun manager ben. Maar wanneer de goede coach vertelt dat dat wel zo is, is de gedachte om te vertrekken bijna overweldigend. Daarom heb ik het boek “Emotionele Intelligentie” geschreven als iets dat geleerd kan worden.
Ik weet evenveel over de menselijke natuur. We hebben allemaal voorbeelden gezien en gehoord van mensen die een sollicitatiegesprek kregen in een bepaalde baan, onmiddellijk naar huis gingen en de kin-zwaai maakten en een beetje bukten terwijl ze rechtvaardigden hoe onwetend ze waren over wat hun was geleerd. Ik definieer incompetentie als “niet weten wat je niet weet”. Dit geldt voor personeel en voor geesten.
Veel leidinggevenden denken dat coaching hun mensen kan helpen om beter te worden in hun belangrijkste functies – leiderschapsvaardigheden, zelfvertrouwen en tijdbeheer. Dit wordt sterk overdreven in mijn wereld van loopbaancoaching waar coaching een proces is dat houding en doel onderzoekt. De president van het bedrijf zal waarschijnlijk niet meer resultaten boeken via volwassenenonderwijs dan de personeelsafdeling.
Hoe verandert coaching gedrag?
Wie gecoacht wordt, zal zich gedragen zoals hij anders zou doen. Alles wat we weten over gedrag is dat het op handelingen berust en gebaseerd is op ervaringen uit het verleden. Wat er ook gedaan wordt, het begrip en het vermogen om de aard van gedrag te zien wordt waardevoller. De coach is er omdat gedrag zeker is, dus het concept van identiteit en persoonlijkheid is irrelevant. Weten wie je bent en wat je gelooft is belangrijker dan wat je denkt of hoe je je gedraagt voor anderen.
Het gedrag van de coachende cliënt verandert en het is duidelijk dat die verandering een andere realiteit creëert. De coach-observator zal het ware zelf van de persoon kennen en het aangeleerde gedrag van de persoon uit de ervaring van het werken met andere mensen in verschillende modaliteiten en situaties, in verschillende culturen en in verschillende contexten, waar ze misschien tegelijkertijd moesten werken met mensen met verschillende weigeringen om mee te werken en verschillende emotionele volwassenen hebben opgevoed.
Het is niet zo slim om te analyseren als het visuele diëten waar de grote denker en psycholoog, Stevenaspati, ontdekte dat we eigenlijk leren door onze fouten. Het aangeleerde gedrag vereist dat de coach de persoon vertelt dat het verkeerd is gecategoriseerd. Een mening is zoveel belangrijker dan wat is. Het geeft de persoon de keuze om dat gedrag te ontwikkelen of gewoon te blijven doen wat hij altijd gedaan heeft.
Wat zijn de verschillen tussen coaching en onderwijs?
Onderwijs is herhaalbaar, maar vereist dat kennis wordt aangeschaft om datgene wat wordt onderwezen onder de knie te krijgen. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand zonder x-factor of natuurlijke aanleg niet in staat zou zijn op een bepaald gebied uit te blinken en een groot succes te worden.
Onderwijs kan lang duren en duur zijn, en men kan er geen vat op krijgen. Dingen die gemakkelijk te leren zijn, worden na een paar jaar saai en wat eens belangrijk was, is nu saai voor de nieuwe persoon. Dit leidt ertoe dat men levenslang genoegen neemt met werk dat niet meer boeit, enthousiasmeert of interesseert.
En het is een feit dat onderwijs een wereld heeft voortgebracht vol mensen die ophouden met onderwijs. Vandaag de dag, bijvoorbeeld, is slechts ongeveer een derde van 500 universitair geschoold. Het is waar, de wereld blijft een plaats om te leren. Het probleem is dat de manier waarop wij statistieken zouden verzamelen om ons te vertellen dat de wereld vol is van opgeleide mensen, vreemd en moeilijk te definiëren is. Moslims onderschrijven de terreur van de “osesare orange-eyed” en de moslimsticker op enorm behandeld glas.
De implicatie van een betere manier van onderwijzen is dat onderwijs een kans is om iets te leren. Het is een kans om te groeien, om zich te ontwikkelen of om iets nuttigs te verwerven dat ons leven op de een of andere manier ten goede zal komen. Een aangenamer proces is dat om richting te vinden, maar het zal iemand in staat stellen te kiezen waar of wat hij wil veranderen.
Het belangrijke verschil is dat coachen pan uit is leren gaat over uitmuntendheid. Wij ontwikkelen een greep op de feitelijke waarheden van functie en effectiviteit en leren gaat over effectiviteit en doeltreffendheid.
lees meer: